Zeg eens JA of NEE
Met toenemende wrevel en ergernis kijk ik de laatste tijd naar interviews met bewindslieden en andere politici. Die blijkbaar niet meer in staat zijn om gewoon een eerlijk en duidelijk antwoord te geven op gestelde vragen. Met als triest hoogtepunt de soap na de rellen in Amsterdam enkele weken geleden. Natuurlijk hebben deze mensen allemaal hun communicatietraining gehad en zijn “geschoold” in het naar hun hand zetten van een gesprek. En wordt vooraf overeenstemming gezocht over wat er gemeld wordt. Met als gevolg, dat we negen keer het mantra horen : er is geen sprake van racisme in dit kabinet.”
Maar op de vraag aan de minister of er niet toch racistische uitspraken zijn gedaan wordt geen antwoord gegeven. Geen nee en ook geen ja. Maar een wollig verhaal over persoonlijk geraakt voelen, dat het niet passend zou zijn en dus onvoorstelbaar. Zodat we nooit zullen weten wat er dan wel gezegd is, want de notulen blijven natuurlijk geheim.
Met uitspraken die door bewindslieden toen ook zijn gedaan kan niet anders dan geconcludeerd worden, dat toch hele groepen mensen op grond van hun geloof of achtergrond collectief worden weggezet als “niet geïntegreerd”. Dat lijkt toch verdacht veel op etnisch profileren zoals we dat kennen uit de toeslagenaffaire. Hebben bovendien zeker ook geleid tot verdere polarisatie en stemmingmakerij. Om hun achterban te gerieven. En al deze uitspraken en de “mooipraterij” worden door de journalisten en presentatoren aan de talkshowtafels voor zoete koek geslikt.
Aan hen zou ik de oproep willen doen: vraag nu eens door. Eis een duidelijk antwoord en zeg desnoods: ik ga niet weg voor ik een echt antwoord heb gehad in de vorm van JA OF NEE
