Meierijstad

Op 10 april was het zover: de nieuw gemeente Meierijstad bestond honderd dagen. Een moment om even terug te blikken. Helaas stemt dat niet vrolijk. Van voortvarendheid kunnen we het zeskoppige college niet betichten. Er werden een flink aantal verordeningen doorgejast en een begroting vastgesteld. Niets meer of minder dan de optelsom van drie voormalige begrotingen.

Beeldvormende avonden waren uitsluitend informatief. “Zenden” dus, in plaats van informatie ophalen en delen. Om een goed oordeel te kunnen vormen. Over wat, trouwens. De laatste raadsvergadering duurde zo lang vanwege rondvraag en ingediende moties. Niet op grond van beleidsstukken die behandeld moesten worden.

Veel tijd en energie ging zitten in het opstellen van het profiel voor de nieuwe burgemeester. Belangrijk natuurlijk, maar een grote achterstand in het sociaal domein wegwerken heeft blijkbaar geen prioriteit. Ook de belofte om voor de zomer de verordeningen op dat gebied te bespreken kan niet worden nagekomen. Wordt dus na de zomer. Een voorjaarsnota om een perspectief mee te bespreken is er ook niet. We moeten eerst wachten op het zogenaamde  “mijlpalendocument”. Waarin het college hun programma handen en voeten hoopt te geven.

Nog niet vastgesteld dus, maar er wordt wel aan gerefereerd in alle stukken die voorbij komen. Vreemde gang van zaken vinden wij. Inmiddels is het alweer meireces. (vakantie dus)

Nog drie maanden te gaan en we maken de tweehonderd dagen vol. Met nog steeds weinig inhoudelijke stukken in het verschiet. Dus of we die zes weken zomervakantie wel verdiend hebben is de grote vraag. Want dan dient de herfst zich alweer aan. Misschien moeten we wachten op de nieuw te benoemen burgemeester die eind dit jaar zijn opwachting zal maken, voor er echt garen op de klos komt.