Meierijstad

Column van Kees van Limpt

Het waren mooie woorden over grote ambities en de stip aan de horizon. Tijdens de beeldvormende avond van donderdag 6 februari, waarin we als raads- en commissieleden werden geïnformeerd over het voorkeursscenario van de toekomstvisie.

De ontwikkeling daarvan is een kostbaar proces. Met veel overleg, dure adviseurs, bijeenkomsten met betrokkenen, “ophalen” van wensen en ideeën en leuke plaatjes en tekeningen die het perspectief schetsen. Om uiteindelijk voor de zomer van 2025 de toekomstvisie door de raad te laten vaststellen. 

En wat hebben we dan voor veel geld? Een stuk waarin beschreven staat hoe Meierijstad zich moet ontwikkelen richting 2040. En hoe gaat dat eruit zien? Precies zoals we ons dat wensen en het ook “organisch gegroeid” zou zijn zonder onderliggende visie. Want we worden natuurlijk de gewenste 100.000 plus gemeente. Met de meeste groei en wellicht wat meer hoogbouw in de grotere plaatsen en behoud van het dorpse karakter van de kleinere kernen. Natuurlijk willen we de voorzieningen behouden en
gemeenschapszin versterken.

Blijft zorg en ondersteuning hopelijk toegankelijk en betaalbaar. Moeten we iets met de N279 en de A50. Willen we een gezonde en veilige leefomgeving. Werken we aan klimaatadaptatie en biodiversiteit. Kortom: er wordt heel veel geld gestoken in een “papieren tijger” die een plaatsje krijgt in onze lokale “visiekast”. Waar meer van dit soort stukken uitgestald liggen als resultaat van de trend op dit gebied. Wat specifiek genoemd wordt in het stuk zijn zaken als het Havenkwartier de Chocolatfactory en Leefgoed in
Veghel, die nu al in ontwikkeling zijn of komen.

Samenwerking binnen de regio en met Brainport Eindhoven speelt ook nu al. Dus hoezo visie? Concluderend kunnen we stellen dat voor veel geld een “visie” wordt geschreven van ontwikkelingen die ook zonder dat uitmonden in de richting die we wenselijk achten. En weinig “gestuurd” zullen worden vanuit de dure visie.