Meierijstad

In gesprek met Agrifood Capital. (AFC) Zo stond het punt op de agenda van de beeldvormende avond op 6 september. Maar het werd geen gesprek. Eerst mocht de heer Voets (Voets specialiteiten) uit de doeken doen, hoe hij met behulp van AFC producenten had gestrikt die zijn specialiteiten vervaardigen. Vervolgens was het woord aan wethouder Goijaarts, die benadrukte hoe belangrijk de regionale samenwerking wel niet was. Alsof er die zonder AFC niet zou zijn, maar dat terzijde. Regiomanager Peerenboom kreeg daarna het woord om toe te lichten waar Agrifood Capital voor staat. En een stukje historie te schetsen. Ook de rol van de raad werd genoemd. Vervolgens was er tijd voor vragen. Die wel beantwoord werden, maar zonder ruimte voor reactie of interruptie. Dus hoezo gesprek? De SP-woordvoerder merkte dan ook op, dat het voelde als de hypocriete en misleidende reclame van de Rabobank, die pretendeert de wereld te verbeteren.

Op zijn vraag naar drie dingen die er zonder AFC niet geweest zouden zijn werd verwezen naar projecten als innovatieve proeftuin en startende ondernemers, maar er werd ook gesproken over subsidieregelingen die er al jaren zijn. En ook de samenwerking tussen overheid, ondernemers en onderwijs is niets nieuws. Maar alles nu onder de paraplu van Agrifood Capital met veel profileringsdrang. Met veel Engelse termen maar vooral vaak “proberen”, als het ging over projecten. “De communicatie moet beter” stelde Peerenboom, maar als je niet echt in gesprek gaat zal dat lastig blijven. En blijft onze controlerende taak moeilijk. “De reclamekaravaan trekt verder” scheef het Brabants Dagblad niet voor niets.

Want zo blijft het voelen: het merk in de markt zetten en subsidies binnen halen vanuit het rijk en Europa is belangrijker dan de vraag of de burger van Meierijstad waar voor zijn geld krijgt.

Voor de vier euro per inwoner die jaarlijks naar AFC gaat.