Tijdens de raadsvergadering van 19 september vernamen wij, dat de locatie Scheifelaar II is afgevallen, als mogelijke locatie voor sociale koop/huurwoningen in Veghel. De door de SP ingediende motie kreeg onvoldoende steun. Volgens wethouder Compagne zijn er andere locaties in beeld. Op de vraag van SP raadslid Kees van Limpt, waarom Scheifelaar II was afgevallen, kreeg hij van wethouder Compagne geen antwoord. Dus bleven veel zaken nog steeds onduidelijk. Genoeg reden voor de SP-fractie, om in dat verband de volgende vragen te stellen:
Al meer dan tien jaar liggen grote lappen grond op de Scheifelaar II in Veghel onbebouwd. Terwijl de hele infrastructuur al vanaf het begin aanwezig is. Zoals ook te zien in het filmpje bij het programma “Kan nie waar zijn” van april 2015. Te wachten op mensen met veel geld, die hier een grote villa willen bouwen. Maar dat loopt niet erg vlot. Terwijl Scheifelaar I een paar jaar daarvoor snel vol liep, ging het hier tergend langzaam. Niet alleen vanwege de crisis, maar ook omdat er voor die doelgroep ook op andere plaatsen volop mogelijkheden waren.
Van de 92 geplande villa's zijn er tot nu toe 15 gebouwd. En daarnaast nog 28 patiobungalows. In een deel van dit gebied heeft al herverkaveling plaats gevonden en zijn er 32 goedkopere woningen op kleinere percelen gebouwd. Maar desondanks nog steeds ruimte in overvloed.
Dat was voor de SP reden om tijdens de raadsvergadering van 19 september – samen met de PvdA – een motie in te dienen. Waarin gevraagd werd om te onderzoeken of hier geen sociale huurwoningen gebouwd zouden kunnen worden. Het college had immers in een raadsinformatiebrief zelf aangegeven meer regie te willen gaan voeren en “het aantal dure koopwoningen in projecten te verminderen in combinatie met een toename van het aantal goedkope woningen en midden-huur”, zoals het citaat luidt uit die brief. Wij vroegen dus eigenlijk om dat hier op deze locatie nu eens te gaan doen. En hoopte dat ook andere fracties, die al heel lang roepen dat er op dit gebied iets moet gebeuren, ons daarin zouden steunen. Maar dat viel vies tegen. Alleen de fracties van Hart en Lokaal steunde deze motie. Andere partijen vonden het overbodig of wel sympathiek, maar wezen op het feit, dat het college al locaties in beeld heeft waar mogelijk tijdelijke woningen gerealiseerd kunnen gaan worden.
“Als de nood het hoogst is, is de redding nabij” zegt het spreekwoord. Maar als het gaat over de woningnood geldt dat beslist niet. De uitgelekte plannen van het kabinet om extra geld te reserveren voor sociale woningbouw en de corporaties zijn niets meer dan een doekje voor het bloeden. Notabene geld wat eerder door de huurders zelf is opgebracht. Al jaren op rij moeten de coöperaties de zogenoemde verhuurders heffing betalen aan het Rijk. Vele miljoenen moeten worden afgedragen aan de schatkist.
In de media hebben we verontrustende verhalen gelezen over het schrappen van bedden in zware jeugdzorg in Noordoost-Brabant. Ook de zorgaanbieders zijn geschrokken over de te nemen maatregelen. Dit is voor jeugdigen en hun ouders die aangewezen zijn op specialistische jeugdzorg niet te begrijpen.
In 2015 zijn wij in Noordoost-Brabant geconfronteerd met de opdracht om de jeugdzorgtaken als gemeente over te nemen met tegelijkertijd een korting van 15 %.
Meteen werden de instellingen dus op een achterstand gezet.
Fijn dat de SP steeds meer medestanders krijgt in Nederland. Medestanders die ook vinden dat mensen die Zorg nodig hebben, hiervoor de benodigde uren moeten krijgen. En dat niet langer zoals nu het geval is, de Zorgaanbieders dit bepalen. Onze buurgemeenten maken hier werk van. Zij stoppen met het begrip ‘Schoon en leefbaar huis’. Een onafhankelijk iemand gaat weer bepalen hoeveel uren hulp iemand nodig heeft. Voor de SP-fractie reden om onderstaande vragen te stellen aan het college.
Er is veel te doen geweest rond de “druppel” die de gemeente Meierijstad wilde invoeren. Om een “handig” systeem in te voeren om de rekeningen te betalen voor het aanbieden van afval op de werf in één van de drie hoofdkernen. Maar vanaf het begin was het een puinhoop. Fouten bij het verspreiden van de druppels, die uiteindelijk ook nog eens niet bleken te werken. En met het risico van spooknota's, omdat betaling pas achteraf in het volgende jaar zou worden afgehandeld. Daarom hebben wij als SP in maart van dit jaar gepleit voor het systeem van betalen bij afleverring. “Boter bij de vis” dus. In een motie vroegen wij om het opschorten van het gebruik van de druppel met een jaar en onderzoek naar de door ons voorgestelde manier van betalen. Voor deze motie kregen we destijds geen enkele steun.
En wat blijkt nu: de niet gesteunde motie is uiteindelijk toch uitgevoerd. Inmiddels hebben we in een persbericht kunnen lezen dat de “druppel” niet wordt ingevoerd en betaling bij levering de norm wordt.
